Dokładne badanie gruntu jest niezwykle ważną czynnością poprzedzającą prace budowlane. Dzięki niej możliwa jest ocena bezpieczeństwa przeprowadzanych robót, przede wszystkim dzięki zapoznaniu się z nośnością podłoża, a także przygotowanie się na wszelkie zagrożenia, które mogą wystąpić podczas ich wykonywania lub korzystania z ukończonej inwestycji. Pozwalają również ocenić, czy na danej działce możliwe jest wybudowanie poziomów całkowicie lub częściowo podziemnych (na przykład piwnicy), a także porównanie rzeczywistych warunków zastanych na miejscu budowy z tymi przedstawionymi w projekcie powstającej inwestycji (i ocena możliwości zrealizowania projektu).
Do parametrów geotechnicznych, których określenie umożliwia badanie gruntu, należą między innymi jego gęstość i stopień zagęszczenia, ciężar objętościowy, wilgotność, porowatość, stopień plastyczności oraz wytrzymałość. Zgodnie z normą PN-81/B-03020 istniały trzy metody określania otrzymanych parametrów, a jedna z nich, znacznie szybsza i prostsza, polegała na porównaniu zależności korelacyjnych pomiędzy parametrami. Wiązała się ona jednak ze zbyt dużym ryzykiem znacznego odstępstwa otrzymanych danych od tych występujących w rzeczywistości. Dziś norma PN-81/B-03020 ma status wycofanej (od 2010 roku), a korzystać należy z jednej spośród dwóch pozostałych metod.
Obowiązujące metody określania parametrów geotechnicznych
Najpewniejsza i cechująca się największą dokładnością jest metoda bezpośrednia, która wymaga jednak również największego nakładu pracy oraz czasu. Mimo to jest zdecydowanie najbardziej polecana, ponieważ dane otrzymane za jej pomocą mają największe oparcie w rzeczywistości. Metoda bezpośrednia polega na dokładnym zbadaniu każdego parametru gruntu bezpośrednio na miejscu budowy. Prostsza i wymagająca mniejszych nakładów jest metoda porównawcza, która jednak cechuje się mniejszą dokładnością i większym ryzykiem wystąpienia odstępstw od rzeczywistości. Metoda porównawcza polega na oparciu parametrów gruntu na doświadczeniach z podobnym podłożem. Założenie, że parametry pokrewnych gruntów są sobie bardzo bliskie, często jest zgodne z prawdą, stąd ta metoda jest wciąż wykorzystywana, nawet jeśli odznacza się mniejszą pewnością.
